احکام شکیات در وضو

۱۵-۱: کسی در شرایط یا مراحل وضو زیاد به وسواس رسیده است یا زیاد شک می‌کند، نباید به شک خود اعتنا کند.

۱۵-۲: کسی که وضو داشته است و در باطل شدن آن شک می‌کند، لازم نیست به شک خود اعتنا کند. اما اگر وضو نداشته و شک می‌کند که وضو گرفته است یا نه، باید مبنا را بر وضو نداشتن بگذارد.

۱۵-۳: اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته است یا نه نمازش صحیح است اما برای کارهای بعدی که نیاز به وضو دارد، لازم است که وضو بگیرد.

۱۵-۴: اگر در بین نماز شک کرد که وضویش صحیح بوده یا نه، هم وضو و هم نمازش صحیح است مگر آن‌که بعدا بفهمد اشتباه بوده است.

۱۵-۵: اگر بعد از نماز شک کند که وضویش قبل از نماز باطل شده بود یا بعد از آن، نمازش صحیح است مگر آن که بعدا بفهمد که قبل از نماز بوده، وضویش باطل شده است. 

ورود به فهرست